نیمه‌ی شعبان روی نقطه‌ی چاووش

متنی که در ادامه می خوانیم یادداشت حجت الاسلام محمد مهدی فاطمی صدر است که ایشان ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ در کانال شخصی خود منتشر کردند:

انتظار حضرت موعود را اگر یک مسیر مجاهدت بدانیم، و نه تنها یک نقطه‌ی امید، سنخ مناسک آن نیز باید از جنس حرکت باشد تا توقف.

مسیرهای منتها به مسجد جمکران طی این دهه‌ها سال به سال حامل این بینه بوده‌‌اند؛ حرکتی با محوریت جاده‌ی پیاده‌ی حرم خانم فاطمه‌ی معصومه تا مسجد مقدس جمکران‌ در شب و روز نیمه‌ی شعبان هر سال.

پیش از الحاق جمعیت در نقاط میانی، مبدأ پیاده‌روی نیمه‌ی شعبان مانند دیگر مناسک پیاده‌روی خانه‌ی زائر است: إنه من خرج من منزله یرید زیارة‌.

مقصد پیاده‌روی نیمه‌ی شعبان پی‌وستاری از عتبات حجاز تا عراق است؛ از سامراء و مولد حضرت موعود تا مکه و میعاد خانه‌ی کعبه تا تخت‌گاه ایشان در مسجد مقدس کوفه، تا عتبه‌ی حسینیه‌ی کربلاء که مأثور و مؤکد است.

همه‌ی این راه‌ها از نقطه‌ی چاووش غربی روستاها و شهرهای جغرافیای ایران اسلامی رد می‌شوند. هم‌آن نقطه‌ی چاووش که پیاده‌روی قاصر به قصد عتبه‌ی حسینیه در روز اربعین و پیاده‌روی قاصر به قصد مسجد اقصا در روز قدس را تا آن جا رفته‌ییم.

پیاده‌روی صبح روز نیمه‌ی شعبان اما انگار به طرف مسجد مقدس کوفه است. اردوکشی بیاده‌ی لشکر ظهور از در خانه‌ تا نقطه‌ی چاووش روستا و شهر، نقطه‌ی رهایش روی جاده‌ی عتبات آخرزمانی عراق…